ดีอีกครั้งจ้า
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
[::: Lectures(บรรยาย) Part :::]
19.34 น. @ ปราสาทวาเรีย
แอ้ดดดดดดด
" กลับมาแล้วโว้ยยยยยย " สคอวโล่เดินเข้ามาในปราสาทพร้อมตะโกนเสียงดังลั้น
" ชิชิชิชิ กลับมาแล้วหรอสคอวลี่ ของฝากของเจ้าชายหละ "
" ขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อนสิวะ บอสเดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บแป๊บเดี๋ยวมานะ "
" เออ "
พอพูดจบสคอวโล่ก็เดินขึ้นบันไดเพื่อไปที่ห้องเเละเอาของไปเก็บ พอเบลได้ยินเสียงปิดประตูห้องดัง(แอบชะเง้อดูเพื่อความปลอดภัยอีกที) ก็หยิบขวดยาที่ไปซื้อมาเมื่อเทียงออกมาพร้อมชูให้ซันซัสดู
" บอสรู้รึปล่าวว่านี่คืออาราย..."
" จะไปรู้หรอไอ้เจ้าชายสวะ "
" เอาอ่านซะซิบอส... " ว่าเเล้วเบลก็ยื่นสรรพคุณข้างขวดให้อ่าน เเต่พอซันซัสอ่านจบเท่านั้นเหละตางี้ลุกวาวเลย
" ...เป็นไงเกิดอยากได้ขึ้นมาแล้วช่ายป่าว "
" เเกเอามาจากไหน "
" มันมาจากไหนไม่สำคัญหรอกน้า เอ๋ เจ้าชายเเบ่งให้ขวดนึงก็ได้เเต่บอสห้ามบอกคนอื่นเรื่องยานี้น้า "
" เออ "
" อะเอาไปเลย แต่เจ้าชายขออีกอย่างสิพรุ่งนี้บอสต้องสั่งให้คนมาติดผนังกันเสียงให้เจ้าชายด้วยนะ เอาสีขาวหละ >O< " พูดจบเบลก็ยื่อขวดยาให้
" เออ ขอบใจ ไอ้ฉลามหัวเน่าแกเสร็จฉันแน่ ถ้ามันลงมาให้มันไปหาฉันที่ห้องนะ คึหึหึหึหึ " และแล้วบอสแห่ง
วาเรียก็จากไปพร้อมขวดยาเคะซวย(เรียกสั้นๆว่างี้เเละกัน)
" อย่าว่าแต่สคอวลี่เลย กบน้อยก็เสร็จเจ้าชายเหมือนกานนนนนนนน "
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
[::: Lectures(บรรยาย) Part :::]
19.34 น. @ ปราสาทวาเรีย
แอ้ดดดดดดด
" กลับมาแล้วโว้ยยยยยย " สคอวโล่เดินเข้ามาในปราสาทพร้อมตะโกนเสียงดังลั้น
" ชิชิชิชิ กลับมาแล้วหรอสคอวลี่ ของฝากของเจ้าชายหละ "
" ขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อนสิวะ บอสเดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บแป๊บเดี๋ยวมานะ "
" เออ "
พอพูดจบสคอวโล่ก็เดินขึ้นบันไดเพื่อไปที่ห้องเเละเอาของไปเก็บ พอเบลได้ยินเสียงปิดประตูห้องดัง(แอบชะเง้อดูเพื่อความปลอดภัยอีกที) ก็หยิบขวดยาที่ไปซื้อมาเมื่อเทียงออกมาพร้อมชูให้ซันซัสดู
" บอสรู้รึปล่าวว่านี่คืออาราย..."
" จะไปรู้หรอไอ้เจ้าชายสวะ "
" เอาอ่านซะซิบอส... " ว่าเเล้วเบลก็ยื่นสรรพคุณข้างขวดให้อ่าน เเต่พอซันซัสอ่านจบเท่านั้นเหละตางี้ลุกวาวเลย
" ...เป็นไงเกิดอยากได้ขึ้นมาแล้วช่ายป่าว "
" เเกเอามาจากไหน "
" มันมาจากไหนไม่สำคัญหรอกน้า เอ๋ เจ้าชายเเบ่งให้ขวดนึงก็ได้เเต่บอสห้ามบอกคนอื่นเรื่องยานี้น้า "
" เออ "
" อะเอาไปเลย แต่เจ้าชายขออีกอย่างสิพรุ่งนี้บอสต้องสั่งให้คนมาติดผนังกันเสียงให้เจ้าชายด้วยนะ เอาสีขาวหละ >O< " พูดจบเบลก็ยื่อขวดยาให้
" เออ ขอบใจ ไอ้ฉลามหัวเน่าแกเสร็จฉันแน่ ถ้ามันลงมาให้มันไปหาฉันที่ห้องนะ คึหึหึหึหึ " และแล้วบอสแห่ง
วาเรียก็จากไปพร้อมขวดยาเคะซวย(เรียกสั้นๆว่างี้เเละกัน)
" อย่าว่าแต่สคอวลี่เลย กบน้อยก็เสร็จเจ้าชายเหมือนกานนนนนนนน "
[ ::: Fran Part ::: ]
แอ้ดดดดดดดดดดดดด
" กลับเเล้วคราบบบบ " ผมเดินเข้ามาในปราสาทวาเรียที่ว่างเปล่า(ก็เค้ามีกิจกรรมกันอยู่นี่หว่า)
" อ้าวกลับมาแล้วหรอฟรานจัง " ลุ๊สซูเรียนั้นเองที่กำลังพูดกับผม
" ครับผมขึ้นห้องก่อนนะครับ เอ่อ ผมกินข้าวมาแล้วไม่ต้องเรียกนะครับ เห็นรุ่นพี่เบลไหมครับ "
" เบลจังหรอจร๊ะ เอ๊ ไม่เห็นเลยนะ อ้อ คืนนี้ฉันไม่อยู่นะจะไปเฝ้าเลวีที่เป็นไข้อยู่ที่โรงพยาบาล คงกลับมะรืนมั้งนะไม่แน่ใจอะ ไปก่อนนะบ้ายบาย " ว่าเเล้วเจ๊ลุ๊สก็เดินออกจาปราสาทไป เอ๋เเล้วผมจะยืนอยู่ทำไมหละ ผมก็ต้องขึ้นห้องไปสิ คิดได้ดังนั้นผมจึงเดินขึ้นห้องไป
แอ้ดดดดดดดดดด
หมับ
พอผมเดินเข้ามาก็รู้สึกถึงแรงที่ถึงผมไปกอดและขณะที่ผมจะดิ้นออกมาจากอ้อมแขนนั่นริมฝีปากของผมก็ถูกพันธนาการไว้ด้วยริมฝีปากอุ่นๆที่ประกบเข้ามาและเริ่มรุกรานเข้ามาในริมโพลงปากของผมแต่ผมก็ไม่อยากจะขัดขืนอะไรอีกจึงปล่อยให้รุ่นพี่เบลครอบครองริมฝีปากของผมเนิ้นนานจากรสสำผัสที่หวานราวกับน้ำผึ้งก็ค่อยๆร้อนแรงขึ้นทุกๆขณะจึงผมเริ่มทนไม่ไหวจึงประท่วงเบาๆแต่รุ่นพี่เบลก็ค่อยๆผละออกไปซึ่งเป็ยนสิ่งที่น่าปละหลาดใจมาก(ถึงมากที่สุด)แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป(เพราะถามมากไปเดี๋ยวกลัวโดนกดต่อใช่ไหมจร๊ะฟราน หุหุ /// ไรท์เตอร์)
[ ::: END Fran Part ::: ]
" เจ้าชายคิดถึงกบน้อยมากเลยนะ กบน้อยคิดถึงเจ้าชายป่าว "
" ไม่เลยคับ ผมเคยมีเเม้แต่ความคิดที่คิดถึงรุ่นพี่บะ..."
" ถ้าไม่พูดความจริงเจ้าชายต่อเลยนะ ^^ "
" ผมคิดถึงรุ่นพี่ก็ได้คับ "
" นี่กบน้อยเจ้าชายซื้อ แซนวิชมาอะกินเหอะน้า..."
" เเละถ้าผมไม่กินคุณก็จะต่อใช่ไหมหละครับ... "
" รู้แร้วก็ดีเพราะเจ้าชายไม่อยากให้ใครมองเจ้าชายในทางที่หื่นกามมมม " (เบลจ๋าเเวร์(<<<ชื่อของไรท์เตอร์คือแวร์ซายจร๊ะ)ว่ามันเป็นเรื่องปรกติแร้วนะที่คนเค้าคิดเเบบนั้นอะ /// ไรท์เตอร์)
" เอิ่มคุณไรท์เตอร์ที่เเต่งผมมาก็อธิบายไปเเร้วผมคงไม่ต้องพูดต่อหรอนะคับ แต่เอาเถอะผมกินก็ได้คับ "
พอฟรานเขมือบ(?)แซนวิชชิ้นนั้นด้วยอารมย์สุดจะบรรยายและในที่สุด
และในที่สุด!!!
มันก็หมด
(เอิ่มใครก็ได้เอาอีไรท์เตอร์ไปเก็บที่หลังคาแดงที =_=^) และฟรานก็เริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่มีมาขึ้นเพราะอะไรก็ไม่ทราบได้(แต่ แวร์ ว่า แวร์ รู้นะคะขอตอบได้ปล่าว (= =)/ / \\\ ไม่ได้!!!(<<<เจ้าชายเบลตอบเอง) )
" รุ่นพี่คับผมว่าอากาศมันชักร้อนๆนะคับ " ฟรานน้อยๆว่าพลางถอดเสื้อของตัวเองออกเหลือแต่เสื้อกล้ามกับบล๊อกเซอร์
" ไม่รู้ซิไม่เห็นจาร้อนเลย "
" เอิ่มไม่เป็นไรคับแต่เอ้...ทำไมวันนี้ผมว่ารุ่นพี่หล่อจังครับ " ฟรานพูดพลางพาร่างที่มึนๆเบลอๆเดินเข้าไปหาเบลเอง แถมลูบไปตามใบหน้าไล่ลงมาถึงหน้าองลงมาที่ซิกแพ็คแล้วช้อนตาขึ้นมองร่างสูงโดยไม่รู้เลยว่านั้นเป็นการทำให้อารมย์ของร่างสูงพุ่งขึ้นมา ร่างบางค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างสูงแล้วประกบริมฝีปากลง เบลที่งงอยู่แป๊บนึงรู้ได้ทันทีเลยว่าอาการแบบนี้ต้องเป็นฤทธิ์ของยาเคะซวยที่ใส่ไปตั้งสองขวดแน่ๆ ลิ้นร้อนๆของร่างสูงจึงพยายามเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง ควานหาความหวานไปทั่วจากสัมพัสอ่อนโยนก็ค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟรานจึงเอามีดพกด้ามเล็กที่วางอยู่แถวๆนั้นมากรีดเสื้อผ้าของเบลออก ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้รู้ตัวเลยเพราะสาระวนอยู่กับริมฝีปากสีกุหลาบนั้น พอจัดการกับเสื้อผ้าของร่างสูงได้เเล้วจึงจึงจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองด้วยวิธีเดียวกัน
เมื่อจัดการกับพวกเสื้อผ้าเสร็จร่างบางจึงค่อยๆพลักร่างสูงเบาๆเหมือนเป็นสัญญาณให้ไปที่เตียง พอไปถึงเตียงเเล้ว ร่างสูงก็ละออกมาจากริมฝีปากเล็กแล้วไซรลงมาที่ซอกคอประทับรอยรักสีกุหลาบไปทุกทีที่ริมฝีปากร้อนลากผ่าน ร่างสูงไล่ต่ำมาเรื่อยๆเรียกเสียงครางจากร่างข้างใต้ได้เป็นอย่างดี
" อะ...อืม...รุ่นพี่เบล...บะ...เบล...เบล "
แต่ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงครางแสนหวานนั้นเลยกลับไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ และแล้วริมฝีปากของร่างสูงก็กอบกุมส่วนอ่อนไหวไว้ ริมฝีปากร้อนโลมเลียฟันคมๆครูดไปตามเเก่นกายของคนใต้ร่างพร้องเสียงครางที่ดังขึ้นเป็นระยะ บางทีก็ขบเม้มหยอกล้อบ้าง ฟันคมๆครูดแก่นกายเป็นจังหวะขึ้นลงจากช้าก็เปลี่ยนมาเป็นเร็ว
" อะ..อื้อ...บะ...เบล...เบล...เฮือก!!!..."
เสียงของร่างเล็กยังไม่ทันจบน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลทะลลักออกมาจนเต็มโพลงปากของร่างสูง แล้วร่างสูงก็กลืนกินสิ่งนั้นไปจนหมด ร่างสูงจึงถอนปากออกมา เสียงเบาๆของร่างข้างใต้ก็ดังขึ้น
" เบล...ตาฉันบ้างได้ไหม "
ไม่ต้องรอคำตอบของร่างสูงมือเล็กๆนั้นก็ผลักร่างข้างหน้าลงไปนอนราบกับที่นอนริมฝีปากเล็กๆกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างสูงไว้บ้างขบเม้มหยอกล้อกับมัน ด้วยวิธีคล้ายๆกันไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาบ้างร่างบางจึงค่อยๆกลืนลงไปเช่นเดียวกัน ไม่ต้องรอนานร่างสูงก็กลับไปเป็นฝ่ายคุมเกมบ้างนิ้วเรียวๆสอดเข้าไปเพื่อเบิกช่องทางขยับไปมาเพื่อหาจุดกระสันเมื่อเจอจึงเคล้นคลึงมัน จากนิ้วเดียวก็เพื่อจำนวนเป็นสองและสาม แต่เสียงของร่างบางก็ไม่ได้เบาลงเลย
" อะ...อื้อ...เบล...มะ...มากกว่านี้...อื้อ "
ไม่ต้องรอให้ร่างบางพูดจบนิ้วเรียวก็ถูกนำออกมา เเทนที่ด้วยแก่นกายของร่างสูงที่ถูกดันเข้าไปจนมิดด้าม
" อ้าาาา!!!....เจ็บ "
" ไม่เป็นไร "
ร่างสูงค่อยๆขยับเเก่นกายเป็นจังหวะจากช้าก็เปลี่ยนเป็นเร็ว เสียงครางและหยาดน้ำตาที่เกิดจากอารมย์ของร่างบางช่วยกระตุ่นอารมย์ของร่างสูงได้อย่างดีเเละไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็เข้ามาเติมในช่องทางสีชมพู มันผสมกับเลือดมั่วไปหมดร่างสูงค่อยๆถอนแก่นกายออกมาแล้วจัดท่านอนให้กับร่างบางและลงไปนอนข้างๆ
ร่างสูงก้มลงจูบซับน้ำตาให้กับร่างบางแล้วกระซิบข้างหูร่างบางก่อนที่สติร่างบางจะดับไป
" เจ้าชายรักเทอนะ...ฟราน "
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สุดท้ายฝากฟิกเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะก๊ะ
รักรีดเดอร์ทุกโคน
>O<
กดกลับไปอ่านตอนต่อไปเรย
http://writer.dek-d.com/gemmersia/story/viewlongc.php?id=751714&chapter=3
แอ้ดดดดดดดดดดดดด
" กลับเเล้วคราบบบบ " ผมเดินเข้ามาในปราสาทวาเรียที่ว่างเปล่า(ก็เค้ามีกิจกรรมกันอยู่นี่หว่า)
" อ้าวกลับมาแล้วหรอฟรานจัง " ลุ๊สซูเรียนั้นเองที่กำลังพูดกับผม
" ครับผมขึ้นห้องก่อนนะครับ เอ่อ ผมกินข้าวมาแล้วไม่ต้องเรียกนะครับ เห็นรุ่นพี่เบลไหมครับ "
" เบลจังหรอจร๊ะ เอ๊ ไม่เห็นเลยนะ อ้อ คืนนี้ฉันไม่อยู่นะจะไปเฝ้าเลวีที่เป็นไข้อยู่ที่โรงพยาบาล คงกลับมะรืนมั้งนะไม่แน่ใจอะ ไปก่อนนะบ้ายบาย " ว่าเเล้วเจ๊ลุ๊สก็เดินออกจาปราสาทไป เอ๋เเล้วผมจะยืนอยู่ทำไมหละ ผมก็ต้องขึ้นห้องไปสิ คิดได้ดังนั้นผมจึงเดินขึ้นห้องไป
แอ้ดดดดดดดดดด
หมับ
พอผมเดินเข้ามาก็รู้สึกถึงแรงที่ถึงผมไปกอดและขณะที่ผมจะดิ้นออกมาจากอ้อมแขนนั่นริมฝีปากของผมก็ถูกพันธนาการไว้ด้วยริมฝีปากอุ่นๆที่ประกบเข้ามาและเริ่มรุกรานเข้ามาในริมโพลงปากของผมแต่ผมก็ไม่อยากจะขัดขืนอะไรอีกจึงปล่อยให้รุ่นพี่เบลครอบครองริมฝีปากของผมเนิ้นนานจากรสสำผัสที่หวานราวกับน้ำผึ้งก็ค่อยๆร้อนแรงขึ้นทุกๆขณะจึงผมเริ่มทนไม่ไหวจึงประท่วงเบาๆแต่รุ่นพี่เบลก็ค่อยๆผละออกไปซึ่งเป็ยนสิ่งที่น่าปละหลาดใจมาก(ถึงมากที่สุด)แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป(เพราะถามมากไปเดี๋ยวกลัวโดนกดต่อใช่ไหมจร๊ะฟราน หุหุ /// ไรท์เตอร์)
[ ::: END Fran Part ::: ]
" เจ้าชายคิดถึงกบน้อยมากเลยนะ กบน้อยคิดถึงเจ้าชายป่าว "
" ไม่เลยคับ ผมเคยมีเเม้แต่ความคิดที่คิดถึงรุ่นพี่บะ..."
" ถ้าไม่พูดความจริงเจ้าชายต่อเลยนะ ^^ "
" ผมคิดถึงรุ่นพี่ก็ได้คับ "
" นี่กบน้อยเจ้าชายซื้อ แซนวิชมาอะกินเหอะน้า..."
" เเละถ้าผมไม่กินคุณก็จะต่อใช่ไหมหละครับ... "
" รู้แร้วก็ดีเพราะเจ้าชายไม่อยากให้ใครมองเจ้าชายในทางที่หื่นกามมมม " (เบลจ๋าเเวร์(<<<ชื่อของไรท์เตอร์คือแวร์ซายจร๊ะ)ว่ามันเป็นเรื่องปรกติแร้วนะที่คนเค้าคิดเเบบนั้นอะ /// ไรท์เตอร์)
" เอิ่มคุณไรท์เตอร์ที่เเต่งผมมาก็อธิบายไปเเร้วผมคงไม่ต้องพูดต่อหรอนะคับ แต่เอาเถอะผมกินก็ได้คับ "
พอฟรานเขมือบ(?)แซนวิชชิ้นนั้นด้วยอารมย์สุดจะบรรยายและในที่สุด
และในที่สุด!!!
มันก็หมด
(เอิ่มใครก็ได้เอาอีไรท์เตอร์ไปเก็บที่หลังคาแดงที =_=^) และฟรานก็เริ่มรู้สึกถึงความร้อนที่มีมาขึ้นเพราะอะไรก็ไม่ทราบได้(แต่ แวร์ ว่า แวร์ รู้นะคะขอตอบได้ปล่าว (= =)/ / \\\ ไม่ได้!!!(<<<เจ้าชายเบลตอบเอง) )
" รุ่นพี่คับผมว่าอากาศมันชักร้อนๆนะคับ " ฟรานน้อยๆว่าพลางถอดเสื้อของตัวเองออกเหลือแต่เสื้อกล้ามกับบล๊อกเซอร์
" ไม่รู้ซิไม่เห็นจาร้อนเลย "
" เอิ่มไม่เป็นไรคับแต่เอ้...ทำไมวันนี้ผมว่ารุ่นพี่หล่อจังครับ " ฟรานพูดพลางพาร่างที่มึนๆเบลอๆเดินเข้าไปหาเบลเอง แถมลูบไปตามใบหน้าไล่ลงมาถึงหน้าองลงมาที่ซิกแพ็คแล้วช้อนตาขึ้นมองร่างสูงโดยไม่รู้เลยว่านั้นเป็นการทำให้อารมย์ของร่างสูงพุ่งขึ้นมา ร่างบางค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆร่างสูงแล้วประกบริมฝีปากลง เบลที่งงอยู่แป๊บนึงรู้ได้ทันทีเลยว่าอาการแบบนี้ต้องเป็นฤทธิ์ของยาเคะซวยที่ใส่ไปตั้งสองขวดแน่ๆ ลิ้นร้อนๆของร่างสูงจึงพยายามเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง ควานหาความหวานไปทั่วจากสัมพัสอ่อนโยนก็ค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฟรานจึงเอามีดพกด้ามเล็กที่วางอยู่แถวๆนั้นมากรีดเสื้อผ้าของเบลออก ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้รู้ตัวเลยเพราะสาระวนอยู่กับริมฝีปากสีกุหลาบนั้น พอจัดการกับเสื้อผ้าของร่างสูงได้เเล้วจึงจึงจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองด้วยวิธีเดียวกัน
เมื่อจัดการกับพวกเสื้อผ้าเสร็จร่างบางจึงค่อยๆพลักร่างสูงเบาๆเหมือนเป็นสัญญาณให้ไปที่เตียง พอไปถึงเตียงเเล้ว ร่างสูงก็ละออกมาจากริมฝีปากเล็กแล้วไซรลงมาที่ซอกคอประทับรอยรักสีกุหลาบไปทุกทีที่ริมฝีปากร้อนลากผ่าน ร่างสูงไล่ต่ำมาเรื่อยๆเรียกเสียงครางจากร่างข้างใต้ได้เป็นอย่างดี
" อะ...อืม...รุ่นพี่เบล...บะ...เบล...เบล "
แต่ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงครางแสนหวานนั้นเลยกลับไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ และแล้วริมฝีปากของร่างสูงก็กอบกุมส่วนอ่อนไหวไว้ ริมฝีปากร้อนโลมเลียฟันคมๆครูดไปตามเเก่นกายของคนใต้ร่างพร้องเสียงครางที่ดังขึ้นเป็นระยะ บางทีก็ขบเม้มหยอกล้อบ้าง ฟันคมๆครูดแก่นกายเป็นจังหวะขึ้นลงจากช้าก็เปลี่ยนมาเป็นเร็ว
" อะ..อื้อ...บะ...เบล...เบล...เฮือก!!!..."
เสียงของร่างเล็กยังไม่ทันจบน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลทะลลักออกมาจนเต็มโพลงปากของร่างสูง แล้วร่างสูงก็กลืนกินสิ่งนั้นไปจนหมด ร่างสูงจึงถอนปากออกมา เสียงเบาๆของร่างข้างใต้ก็ดังขึ้น
" เบล...ตาฉันบ้างได้ไหม "
ไม่ต้องรอคำตอบของร่างสูงมือเล็กๆนั้นก็ผลักร่างข้างหน้าลงไปนอนราบกับที่นอนริมฝีปากเล็กๆกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างสูงไว้บ้างขบเม้มหยอกล้อกับมัน ด้วยวิธีคล้ายๆกันไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาบ้างร่างบางจึงค่อยๆกลืนลงไปเช่นเดียวกัน ไม่ต้องรอนานร่างสูงก็กลับไปเป็นฝ่ายคุมเกมบ้างนิ้วเรียวๆสอดเข้าไปเพื่อเบิกช่องทางขยับไปมาเพื่อหาจุดกระสันเมื่อเจอจึงเคล้นคลึงมัน จากนิ้วเดียวก็เพื่อจำนวนเป็นสองและสาม แต่เสียงของร่างบางก็ไม่ได้เบาลงเลย
" อะ...อื้อ...เบล...มะ...มากกว่านี้...อื้อ "
ไม่ต้องรอให้ร่างบางพูดจบนิ้วเรียวก็ถูกนำออกมา เเทนที่ด้วยแก่นกายของร่างสูงที่ถูกดันเข้าไปจนมิดด้าม
" อ้าาาา!!!....เจ็บ "
" ไม่เป็นไร "
ร่างสูงค่อยๆขยับเเก่นกายเป็นจังหวะจากช้าก็เปลี่ยนเป็นเร็ว เสียงครางและหยาดน้ำตาที่เกิดจากอารมย์ของร่างบางช่วยกระตุ่นอารมย์ของร่างสูงได้อย่างดีเเละไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็เข้ามาเติมในช่องทางสีชมพู มันผสมกับเลือดมั่วไปหมดร่างสูงค่อยๆถอนแก่นกายออกมาแล้วจัดท่านอนให้กับร่างบางและลงไปนอนข้างๆ
ร่างสูงก้มลงจูบซับน้ำตาให้กับร่างบางแล้วกระซิบข้างหูร่างบางก่อนที่สติร่างบางจะดับไป
" เจ้าชายรักเทอนะ...ฟราน "
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สุดท้ายฝากฟิกเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะก๊ะ
รักรีดเดอร์ทุกโคน
>O<
กดกลับไปอ่านตอนต่อไปเรย
http://writer.dek-d.com/gemmersia/story/viewlongc.php?id=751714&chapter=3
ฟินมากเลยค่าาาา >//<
ตอบลบ